Греческий язык

История языка

НЕСКОЛЬКО СЛОВ О ГРЕЧЕСКОМ ЯЗЫКЕ

       Часто можно услышать фразы «древнегреческий язык», «греческий язык византийского периода», «современный греческий язык». Как будто речь идет о разных языках! На самом деле – это просто этапы одного и того же языка!

Это один и тот же язык, неделимый, на котором раньше говорил Гомер, а сегодня мы общаемся между собой. Разумеется, многие слова, которые употреблял Гомер, сегодня не встретишь в разговорной речи. Зато можно найти родственные им слова, которые сохранились и употребляются в разговоре. Например, сегодня никто на слово «вода» не говорит «ύδωρ», а употребляет слово «νερό». Зато сохранились и употребляются слова υδραυλικός  сантехник, υδραγωγείο водовод, ύδρευση водоснабжение, αφυδάτωση обезвоживание, υδρογόνο водород, ενυδρείο аквариум, υδροστατική гидростатика и др., содержащие корень «ύδωρ». И на «огонь» сегодня говорят  «φωτιά», а не слово «πυρ», однако используют много его однокоренных слов:  πυρκαγιά пожар, πυρασφάλεια страхование от пожара, πυροσβέστης пожарник, πυρπολώ поджигать, πυροτεχνική пиротехника и т.д.  Великий Гомер использовал в своих произведениях слово κορέω (заботиться). Сегодня оно вышло из употребления и на смену ему пришло слово φροντίζω. Тем не менее используются слова νεωκόρος пономарь, κουράρω заботиться, лечить. Кстати, в русский язык вошли его однокоренные слова – «курировать», а также слово «куратор» (т.е. тот, кто заботится). Вы не услышите сегодня глагола «αλέξω», который означает «оберегать, защищать», а вместо него используют сегодня слово «προστατεύω». Зато в разговорной речи присутствуют слова αλεξικέραυνο громоотвод, αλεξίπτωτο парашют, αλεξίσφαιρο пуленепробиваемый, имя Αλέξανδρος (от αλέξω защищать и άνδρας мужчина, человек) то есть тот, кто защищает людей, защитник людей.    

Посмотрите, как интересно,  слово ναυς означало «морское судно, корабль». Оно сохранилось в словах ναυαγός потерпевший кораблекрушение, ναυλώνω фрахтовать судно, ναυμαχία  морской бой, ναυτιλία морское судоходство, ναύτης матрос, ναύσταθμος стоянка военно-морских судов, ναύαρχος адмирал, ναυτοδικείο морской трибунал, ναυαγοσώστης спасатель на море, ναυτία морская болезнь и др.       

Все вышеизложенное доказывает то, что греческий язык един. Это язык, который продолжает традиции древнегреческого и языка византийского периода, сохранив все их богатство. Известный греческий поэт прошлого века, лауреат нобелевской премии Одиссеас Элитис писал: «Если сегодня греческий поэт говорит слова небо, море, солнце, луна, ветер так же, как когда-то их говорили Сапфо и Архилохос – это немаловажно. Это великое дело. Мы ежеминутно обращаемся к корням наших слов. Слов древнегреческого языка.» И действительно, слова греческого языка корнями уходят в древность. Ничтожно мало новых слов, которые вошли в греческий язык после Гомера.

Отсюда можно сделать простой вывод. Во-первых, греческий язык существовал за много тысячелетий до Гомера. Во-вторых, употребляя сегодня слова, которые использовали и в Древней Греции, можно с уверенностью сказать, что и сегодняшний греческий язык – это язык гомеровского эпоса.

Грамматика

Слово «грамматика» γραμματική - греческого происхождения. Оно вошло практически во все языки мира и включает в себя морфологию и синтаксис. Надо отметить. что грамматика греческого языка послужила основой для составления грамматик многих других языков, в том числе и русского.

Όταν μιλάμε, προφέρουμε διάφορους φθόγγους, οι οποίοι, ενώνοντας, σχηματίζουν λέξεις.   Когда мы разговариваем, то произносим разные звуки, которые, соединяясь, составляют слова.

Τα γράμματα είναι τα σύμβολα, με τα οποία παριστάνουμε τους φθόγγους.

Буквы – это письменные знаки, которыми обозначают звуки на письме.

Τα γράμματα της Ελληνικής γλώσσας αποτελούν το ελληνικό αλφάβητο και γράφονται με συγκεκριμένη αλφαβητική σειρά.

            Буквы греческого языка составляют греческий алфавит и пишутся в определенном алфавитном порядке.

Το ελληνικό αλφάβητο αποτελείται από 24 γράμματα, τα οποία και διακρίνονται σε κεφαλαία και μικρά.

            Греческий алфавит состоит из 24 букв, которые делятся на прописные и строчные буквы.

Το ελληνικό αλφάβητο

Κεφαλαία          μικρά           ονομασία                κεφαλαία              μικρά             ονομασία

Α                          α                 άλφα                            Ν                     ν                      νι

Β                          β                 βήτα                             Ξ                     ξ                      ξι

Γ                          γ                 γάμμα                           Ο                     ο                     όμικρον

Δ                          δ                 δέλτα                            Π                     π                     πι

Ε                          ε                 έψιλον                           Ρ                     ρ                     ρω

Ζ                          ζ                 ζήτα                              Σ          σ         ς                      σίγμα

Η                          η                 ήτα                               Τ                     τ                      ταυ

Θ                          θ                 θήτα                             Υ                    υ                      ύψιλον

Ι                            ι                  γιώτα                           Φ                    φ                      φι

Κ                          κ                 κάππα                           Χ                    χ                      χι

Λ                          λ                 λάμδα                           Ψ                  ψ                      ψι

Μ                         μ                 μι                                  Ω                  ω                      ωμέγα

Οι φθόγγοι και τα γράμματα που τους παριστάνουν χωρίζονται σε φωνήεντα και σύμφωνα.

            Звуки и буквы, которыми они обозначаются на письме, делятся на гласные и согласные.

Όταν προφέρουμε ένα φωνήεν, ο αέρας που εκπνέουμε, δεν συναντάει κανένα εμπόδιο. Τα φωνήεντα μπορούν τα σχηματίσουν συλλαβή. Τα φωνήεντα είναι 7: α, ε, η, ι, υ, ο, ω.

            Когда мы произносим гласный, то выдыхаемый воздух не встречает на своем пути препятствия. Гласные могут составлять слог. Гласных 7: α, ε, η, ι, υ, ο, ω.

Όταν προφέρουμε ένα σύμφωνο, ο αέρας που εκπνέουμε, συναντάει εμπόδιο, όπως τα δόντια, τα χείλη, η γλώσσα κ.λπ. Τα σύμφωνα δεν μπορούν να σχηματίσουν συλλαβή και γι’ αυτό πηγαίνουν πάντα μαζί με τα φωνήεντα. Τα σύμφωνα είναι 17: β, γ, δ, ζ, θ, κ, λ, μ, ν, ξ, π, ρ, σ, τ, φ, χ, ψ.

            Когда мы произносим согласный, то воздух, который мы выдыхаем, встречает препятствие, как, например,  зубы, губы, язык и т.д. Согласные не могут составлять слог и поэтому всегда сопровождают гласные. Согласных 17:  β,γ,δ,ζ,θ,κ,λ,μ,ν,ξ,π,ρ,σ,τα,φ,χ,ψ.

Ανάλογα με τον ήχο, τα σύμφωνα χωρίζονται σε άηχα (θ, κ, π, σ, τ, χ, φ) και ηχηρά (β, γ, δ, ζ, λ, μ, ν, π, ρ) По наличию голоса, согласные делятся на глухие  (θ, κ, π, σ, τ, χ, φ) и звонкие (β, γ, δ, ζ, λ, μ, ν, π, ρ).

Морфология

Слово морфология μορφολογία тоже греческого происхождения и образовано от слов μορφή форма, образ и λόγος слово. В этом разделе грамматики изучаются части речи.

ΤΑ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ                           Имя существительное

Οι λέξεις, οι οποίες φανερώνουν πρόσωπα, ζώα, πράγματα, κατάσταση, ενέργεια ή ιδιότητα λέγονται ουσιαστικά. Τα ουσιαστικά λέγονται και ονόματα. Τα ουσιαστικά χωρίζονται σε κύρια και κοινά. Слова, обозначающие людей, животных, предметы, состояние, энергию или особенность качества называются существительными. Существительные называются и ονόματα. Существительные делятся на собственные и нарицательные.

Κύρια λέγονται τα ουσιαστικά, τα οποία φανερώνουν ένα συγκεκριμένο πρόσωπο, ζώο ή πράγμα. Собственными именами существительными называются те, которые обозначают определенное лицо, животное или вещь.

π.χ. ο Γιώργος, η Πελοπόννησος, η Αθήνα.

Κοινά λέγονται τα ουσιαστικά, τα οποία φανερώνουν όλα τα πρόσωπα, πράγματα ή ζώα, κατάσταση, ιδιότητα, ενέργεια κ.ά. Нарицательными называются те существительные, которые обозначают лица, вещи или животных, состояния, особенность, энергию и др.

π.χ. το αγόρι, το παιχνίδι, ο θάμνος, η ομάδα, η σοβαρότητα, η υγρασία.

Τα ουσιαστικά χωρίζονται σε τρία γένη: αρσενικό, θηλυκό και ουδέτερο. Существительные делятся на три рода: мужской, женский и средний.

Τα αρσενικά ουσιαστικά χρησιμοποιούνται με το οριστικό άρθρο ο, τα θηλυκά ουσιαστικά χρησιμοποιούνται με το οριστικό άρθρο η, και τα ουδέτερα – με το άρθρο το στην ονομαστική πτώση του ενικού αριθμού. Существительные мужского рода употребляются с артиклем ο, существительные женского рода с артиклем η, а существительные среднего рода – с артиклем το в именительном падеже единственного числа.

π.χ. ο μαθητής, η μαθήτρια, το βιβλίο

Τα ουσιαστικά έχουν δύο αριθμούς: ενικό και πληθυντικό. У существительных два числа: единственное и множественное.

Τα ουσιαστικά, τα οποία έχουν τον ίσιο αριθμό συλλαβών στον ενικό και στον πληθυντικό αριθμό λέγονται ισοσύλλαβα. Существительные, имеющие одинаковое количество слогов в единственном и множественном числе, называются ισοσύλλαβα.

π.χ. το βι-βλί-ο – τα βι-βλί-α

Τα ουσιαστικά, τα οποία δεν έχουν τον ίδιο αριθμό συλλαβών στον ενικό και στον πληθυντικό αριθμό λέγονται ανισοσύλλαβα. Существительные, которые не имеют одинаковое количество слогов в единственном и множественном числе, называются ανισοσύλλαβα.

π.χ. ο παπ-πούς – οι παπ-πού-δες 

Τα ουδέτερα ανισοσύλλαβα έχουν μία συλλαβή παραπάνω και στη γενική πτώση του ενικού αριθμού και σε όλες τις πτώσεις του πληθυντικού αριθμού. Существительные с разным количеством слогов среднего рода имеют на один слог больше в родительном падеже единственного числа и во всех падежах множественного числа.

π.χ. το κύ-μα – του κύ-μα-τος - τα κύ-μα-τα

Τα ανισοσύλλαβα ουσιαστικά έχουν δύο θέματα: ένα για τον ενικό αριθμό και άλλο για τον πληθυντικό αριθμό. Существительные с разным количеством слогов имеют две основы: одну для единственного и другую для множественного числа. 

Το θέμα του ενικού αριθμού το βρίσκουμε αν από το ουσιαστικό αφαιρέσουμε την κατάληξη της ονομαστικής πτώσης του ενικού αριθμού. Основу слова мы находим, убрав окончание существительного в именительном падеже единственного числа.

π.χ. μολύβ-ι     μολύβ-

Το θέμα του πληθυντικού αριθμού το βρίσκουμε αν από το ουσιαστικό αφαιρέσουμε την κατάληξη της ονομαστικής του πληθυντικού. Основу слова во множественном числе мы находим путем отбрасывания окончания именительного падежа множественного числа.

π.χ. παππούδες  παππούδ-

Κτητικές αντωνυμίες         Притяжательные местоимения

Οι αντωνυμίες, οι οποίες φανερώνουν σε ποιόν ανήκει κάτι λέγονται κτητικές. Κτητικές αντωνυμίες είναι οι αδύνατοι τύποι της προσωπικής αντωνυμίας στη γενική χωρίς τον τόνο. Местоимения, которые указывают на принадлежность кому-то чего-либо, называются притяжательными. Они являются слабым типом личных местоимений в род. п., но без ударения.

 Όταν, όμως, θέλουμε να τονίσουμε, ότι κάτι ανήκει σε κάποιον, τότε χρησιμοποιούμε το επίθετο δικός, δική, δικό με τους αδύνατους τύπους της προσωπικής αντωνυμίας στη γενική πτώση. Однако, когда мы акцентируем на то, что что-то принадлежит кому-либо, то используем прилагательные δικός, δική, δικό со слабым типом личных местоимений в род. п. .

	Πρώτο πρόσωπο	Δεύτερο πρόσωπο	Τρίτο πρόσωπο
Ενικός αριθμός	δικός μου δική μου δικό μου	δικός σου δική σου δικό σου	δικός του/της δική του/της δικό του/της
Πληθυντικός αριθμός	δικός μας δική μας δικό μας	δικός σας δική σας δικό σας	δικός τους δική τους δικό τους

  ……………………. 

Ορθογραφία

Οι αδύναμοι τύποι της προσωπικής αντωνυμίας συνοδεύουν ρήματα και είτε βρίσκονται μπροστά είτε πίσω από αυτά.

π.χ.    Του είπε. Μίλησέ του.

Οι κτητικές αντωνυμίες μπαίνουν μετά τα ουσιαστικά.

π.χ. Το βιβλίο του. Η τσάντα της.

Το βιβλίο μου. Το βιβλίο είναι δικό μου. Το δικό της αυτοκίνητο.

……………………

Παρατήρηση: Για να μην μπερδεύουμε τις κτητικές αντωνυμίες με τους αδύνατους τύπους της προσωπικής αντωνυμίας, που είναι όμοιοι, αρκεί να θυμόμαστε ότι οι αδύναμοι τύποι της προσωπικής αντωνυμίας συνοδεύουν ρήματα και είτε βρίσκονται μπροστά είτε πίσω από αυτά, ενώ οι κτητικές αντωνυμίες μπαίνουν μετά τα ουσιαστικά.

π.χ. Μου μίλησες; Φέρε μας λίγο νερό. Η τσάντα της. Το σπίτι μας.

…………………….  

Αυτοπαθείς αντωνυμίες                             Возвратные местоимения

Οι αντωνυμίες που φανερώνουν πως το ίδιο πρόσωπο ενεργεί και το ίδιο δέχεται την ενέργεια αυτή λέγονται αυτοπαθείς. Местоимения, которые указывают, как то же самое лицо действует и как получает энергию, называются возвратными.

π.χ. της αρέσει να περιποιείται τον εαυτό της. (ей нравится ухаживать за собой). Σκέφτεται μόνο τον εαυτό του. (Он/она думает только о себе).

Ενικός αριθμός
Α’ πρόσωπο	Β’ πρόσωπο	Γ’ πρόσωπο
Γεν. πτώση           του εαυτού μου       Αιτ. πτώση           τον εαυτό μου	του εαυτού σου τον εαυτό σου	του εαυτού του τον εαυτό του

Πληθυντικός αριθμός
	Α’ πρόσωπο	Β’ πρόσωπο	Γ’ πρόσωπο
Γεν. πτώση Αιτ. πτώση	Του εαυτού μας ή Των εαυτών μας Τον εαυτό μας ή Τους εαυτούς μας	Του εαυτού σας ή Των εαυτών σας Τον εαυτό σας ή Τους εαυτούς σας	Του εαυτού τους ή Των εαυτών τους Τον εαυτό τους ή τους εαυτούς τους

Οι αυτοπαθείς αντωνυμίες δεν έχουν ονομαστική και κλητική. Возвратные местоимения не имеют именительного и звательного падежа.

ΤΑ ΜΕΡΗ ΤΟΥ ΛΟΓΟΥ 

ЧАСТИ РЕЧИ

Η Ελληνική γλώσσα έχει 10 μέρη του λόγου :

άρθρο, ουσιαστικό, επίθετο, αντωνυμία, ρήμα, μετοχή, επίρρημα, πρόθεση, σύνδεσμος και επιφώνημα.

В греческом языке 10 частей речи:                                              

артикль, существительное, прилагательное, местоимение, глагол, причастие, наречие, предлог, союз и междометие.

Οι λέξεις που κλίνονται ονομάζονται κλιτές. Слова, которые склоняются или спрягаются, называются изменяемыми.

Οι λέξεις που δεν κλίνονται ονομάζονται άκλιτες. Слова, которые не склоняются и не спрягаются,

называются неизменяемыми.

Οι κλιτές λέξεις σχηματίζουν τύπους που ονομάζονται πτώσεις. Изменяемые слова образуют формы, которые называются падежами.

Οι πτώσεις είναι 4 (τέσσερις).  В греческом языке 4 падежа

Ονομαστική πτώση             ποιός, τι;                                 Именительный падеж (кто? Что?)

Γενική πτώση                     ποιανού, τίνος;                        Родительный (чей,чья, чьё, чьи)

Αιτιατική πτώση                 ποιόν, τι;                                 Винительный/причинный (кого, что?)

Κλητική πτώση                                                                  Звательный 

Синтаксис

Это слово тоже греческого происхождения, которое означает «порядок, строй». В этом разделе грамматики изучаются словосочетания и предложения.

Орфография

И это слово взято из греческого языка. А образовано оно от слов ορθά правильно и γράφω писать. Мы знаем и его русскую кальку – правописание. 

В греческом языке правила написания слов с прописной буквы почти соответствуют русским. Если вы запомните и то, что в греческом языке с прописной буквы пишутся дни недели, месяцы, национальная принадлежность, титлы и слова «бог, богоматерь» и др., то вы не ошибетесь в правописании.

Γράφονται με κεφαλαίο:        Пишутся с прописной буквы:

                       

1. Τα ονόματα: κύρια, γεωγραφικά, έργων τέχνης και λογοτεχνικών έργων. имена, географические названия, названия произведений искусства и литературы.

π.χ. Γιώργος, Ελλάδα, Παρθενώνας,  Ιλιάδα.

2. Τα εθνικά ονόματα: национальность

π.χ. Έλληνας, Ρώσος, Γερμανός

3. Τα ονόματα των μηνών, ημερών της εβδομάδας και των εορτών. Дни недели, месяц, праздники.

Ιανουάριος, Σάββατο, Χριστούγεννα.

4. Οι λέξεις Θεός, Χριστός, Παναγία και τα συνώνυμά τους.  Слова Бог, Христос, Богоматерь и их синонимы.

5. Οι τιμητικοί τίτλοι: Почетные звания и титулы.

π.χ. Μακαριότατος, Εξοχότατος κ.ά. святейшество, превосходительство и т.д.

СЛОГИ И ПРАВИЛА ПЕРЕНОСА СЛОВ

Обратите внимание на деление греческих слов на слоги. Если вы освоите его, то не надо будет учить правила переноса слов, потому что они полностью совпадают с делением слова на слоги.

Κανόνες συλλαβισμού                      Правила образования слогов и переноса слов

1. Ένα φωνήεν μπορεί να αποτελέσει μία συλλαβή. Κάθε σύμφωνο συλλαβίζεται με το ακόλουθο φωνήεν.            Одна гласная может образовать слог. Каждая согласная примыкает к последующей гласной.

π.χ.  α-έ-ρας,  πό-λη

2. Δύο σύμφωνα ανάμεσα σε δύο φωνήεντα συλλαβίζονται με το δεύτερο φωνήεν μόνο εάν από αυτά αρχίζει ελληνική λέξη. Две согласные между двумя гласными буквами образуют слог со второй гласной, если с них начинается хоть одно греческое слово.

π.χ. πέ-τρα (τρώω), α-τμός (τμήμα)

Διαφορετικά, το ένα συλλαβίζεται με το προηγούμενο και το άλλο με το επόμενο. В противном случае одна согласная образует слог с предыдущей гласной, а другая с последующей.

π.χ. βάρ-κα, κορ-μι (από ρκ και ρμ δεν αρχίζουν ελληνικές λέξεις)

3. Τρία σύμφωνα ανάμεσα σε δύο φωνήεντα συλλαβίζονται με το δεύτερο φωνήεν εάν τουλάχιστον από τα δύο πρώτα αρχίζει ελληνική λέξη. Три согласные между двумя гласными образуют слог со второй гласной, если хотя бы с первых двух из них начинается греческое слово.

π.χ. ά-στρο (στόμα, στρώμα),

Αλλιώς, το πρώτο σύμφωνο συλλαβίζεται με το προηγούμενο φωνήεν, ενώ τα άλλα δύο με το ακόλουθο φωνήεν, χωρίς να έχει σημασία αν από αυτά τα δύο αρχίζει ελληνική λέξη.  В противном случае первая согласная образует слог с предыдущей гласной, а две следующие с последующей гласной, не принимая во внимание, если с этих двух согласных начинается греческое слово. 

π.χ. Αν-δρέ-ας

4. Δύο όμοια σύμφωνα χωρίζονται και το ένα πάει με το προηγούμενο και το άλλο με το ακόλουθο. Две одинаковые согласные разделяются при образовании слогов, первая идет к предыдущему слогу, а вторая к последующему.

π.χ. γραμ-μα, θά-λασ-σα.

5. Τα δίψηφα φωνήεντα, οι συνδυασμοί αυ και ευ, καθώς και οι δίφθογγοι δε χωρίζονται, επειδή θεωρούνται ως ένα φωνήεν. Буквосочетания гласных и буквосочетания αυ и ευ, а также дифтонги не разделяются при образовании слогов, потому что считаются одной гласной.

π.χ. θαύ-μα, κά-ποιος

6. Τα δίψηφα σύμφωνα δε χωρίζονται στο συλλαβισμό. Сочетания согласных не разделяются при образовании слогов.

π.χ. κο-ντά, μπα-μπάς.

ПРАВОПИСАНИЕ МЕСТОИМЕНИЙ τις и  τες

Многие жалуются на то, что никак не могут понять, когда надо писать τις и когда τες у слабой формы личных местоимений. Если и вы сомневаетесь в их написании, то через минуту это для вас это будет проблемой. Итак, ПЕРЕД глаголом всегда надо писать τις. Вот и все. В противном случае - τες.

Например, (перед глаголом) Τις βλέπω (я их вижу).

                                      Но      Ρώτα τες (спроси у них).

ПРАВОПИСАНИЕ ОКОНЧАНИЙ ПРИЛАГАТЕЛЬНЫХ НА -ιος

Здесь вам надо запомнить, что прилагательные на – пишутся с буквой.

Но у этого правила есть исключения. Эти слова надо запомнить.

Τα επίθετα που τελειώνουν σε –ιος γράφονται με γιώτα (ι).

π.χ. τίμιος, άξιος

Εξαιρούνται και γράφονται: με –ειος: βόρειος, τέλειος, άδειος, αστείος, ισόγειος, λείος

                                                  -οιος: όμοιος, γελοίος

                                                   -υος: κρύος     

………………………………………….

ПРАВОПИСАНИЕ ψηλός и ψιλός

Посмотрите, как надо отличать на письме омофтонги  ψηλός и ψιλός.

Когда мы имеем в виду что-то в длину, в высоту, то пишем ψηλός. А когда имеется в виду что-то мелкое, тонкое, мелочь, то надо писать ψιλός.

Например,

ψηλός: ως προς το ύψος           (высокий)

ψηλό δέντρο, ψηλός άντρας, ψηλά βουνά, ψηλό χωριό, ψηλό σημείο.

απ’ τα ψηλά στα χαμηλά (κι απ’ τα πολλά στα λίγα) (Παροιμία)

π.χ. Χρεοκόπησε η εταιρεία του και βρέθηκε απ’ τα ψηλά στα χαμηλά.   

από δήμαρχος κλητήρας (παροιμία)

ψιλός: ως προς το πάχος ή διάμετρο     (тонкий, мелкий, нетолстый)

τα ψιλά, ψιλές φέτες, ψιλό ύφασμα, ψιλή κλωστή, ψιλή βροχή.

ψιλό κρύο – пронизывающий холод

ψιλό ζήτημα -  тонкий вопрос\дело

ψιλά γράμματα – 1.то, что написано маленькими буквами 2. то, что специально пишут мелко, чтобы на него не обратили внимания.

δουλεύω …(κάποιον) ψιλό γαζί – кого-то часто надувать\обманывать

παίρνω κάποιον στα ψιλά – насмехаться\издеваться над кем-то

περνώ (κάτι) στα ψιλά когда что-то проводят незаметно, как бы не придавая ему значения

ψιλή κυριότητα (юр.) собственность без права пользования

(επί) ψιλώ ονόματι только ради имени\почета  

Пунктуация

Это слово латинского происхождения и означает «знаки препинания». Соответственно, в этом разделе изучается постановка знаков препинания в предложении.

Τα σημεία στίξης               знаки препинания

η τελεία   точка Βάζουμε τελεία στο τέλος μιας πρότασης που έχει ολοκληρωμένο νόημα. Μετά την τελεία αρχίζουμε πάντα με κεφαλαίο γράμμα.         

π.χ. Οι μαθητές γράφουν στα τετράδιά τους.

η άνω τελεία Βάζουμε άνω τελεία στο τέλος μίας πρότασης, η οποία έχει νόημα, αλλά δεν είναι ολοκληρωμένη και χρειάζεται να συμπληρωθεί. Μετά από άνω τελεία συνεχίζουμε με μικρό γράμμα. 

π.χ. Η Ήρα δεν είναι από την Ελλάδα· κατάγεται από τη Ρωσία.

το κόμμα запятая Με το κόμμα χωρίζουμε τις λέξεις ή προτάσεις ασύνδετες μεταξύ τους.

π.χ. Ο μαθητής έβγαλε από την τσάντα του τα βιβλία, την κασετίνα, το τετράδιό του.

το ερωτηματικό вопросительный знак Το ερωτηματικό βάζουμε στο τέλος κάθε ερωτηματικής πρότασης. Μετά το ερωτηματικό αρχίζουμε με κεφαλαίο γράμμα, εκτός αν συνεχίζεται η πρόταση.

π.χ. Πού είσαι;  Πού είναι η φοιτητές; ρώτησε ο καθηγητής.

 το θαυμαστικό восклицательный знак Το θαυμαστικό χρησιμοποιούμαι έπειτα από επιφωνήματα ή φράσεις, οι οποίες εκφράζουν χαρά, λύπη, θαυμασμό, φόβο, πόνο κ.τλ. μετά από το θαυμαστικό αρχίζουμε με κεφαλαίο γράμμα.

η διπλή τελεία двоеточие Η διπλή τελεία χρησιμοποιείται πριν από λόγια κάποιου που αναφέρονται κατά λέξη και κλείνονται σε εισαγωγικά, πριν από παροιμίες, γνωμικά, αποσπάσματα συγγραμμάτων ή πριν από μια απαρίθμηση, ερμηνεία ή επακόλουθο.

Η λέξη που ακολουθεί τη διπλή τελεία γράφεται με κεφαλαίο, όταν η διπλή τελεία έχει θέση της τελείας, και με μικρό, όταν η φράση που ακολουθεί αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της προτάσεως.

η παρένθεση  скобки Σε παρένθεση κλείνουμε μία λέξη ή φράση που συμπληρώνει ή εξηγεί τα λεγόμενα.

π.χ. Η νέα εθνική οδός (που μόλις είχε δοθεί στην κυκλοφορία) καταστράφηκε από την κατολίσθηση.

τα αποσιωπητικά   … многоточие χρησιμοποιούνται όταν θέλουμε να αποσιωπήσουμε κάτι, είτε επειδή δε θέλουμε να το πούμε είτε επειδή είναι ήδη γνωστό είτε γιατί θέλουμε να δείξουμε συγκίνηση.

π.χ. Δεν μπορείς να φανταστείς τι μου είπε …

Εδώ και καιρό θέλω να σου πω … Ας’ το καλύτερα. Μια άλλη φορά.

οι αγκύλες      квадратные скобки Όταν στο κείμενο χρειάζεται να χρησιμοποιηθεί δεύτερη παρένθεση, τότε χρησιμοποιούμε την αγκύλη ή ορθογώνια παρένθεση.

τα εισαγωγικά кавычки Σε εισαγωγικά κλείνονται λόγοι τρίτων, οι οποίοι αναφέρονται αυτολεξεί. Σε περίπτωση, που χρειάζονται εισαγωγικά μέσα στο κείμενο, τότε για τα εισαγωγικά αυτά χρησιμοποιούμε τα διπλά κόμματα.

η παύλα тире Η παύλα χρησιμοποιείται στο διάλογο στην αρχή ομιλίας κάθε προσώπου.

η διπλή παύλα Η διπλή παύλα χρησιμοποιείται για να κλείσουμε μία λέξη ή φράση που είναι σημαντική για την κατανόηση του κειμένου και για τον λόγο αυτό δεν χρησιμοποιούμε την παρένθεση.          

Лексика

Нельзя изучать язык, обособляя грамматику от орфографии, морфологию от синтаксиса, лексику от разговорной речи. Если я скажу, что греческий язык богат лексикой – это все равно, что я вам ничего не сказала. Греческий язык – это самый богатый язык в мире. Недаром американцы, когда не знают, как назвать что-то или дать определение какому-либо явлению, говорят: «А у греков точно для этого понятия существует определенное слово!» Поэтому задачей того, кто изучает греческий язык, является обогащение лексического запаса. А словарная работа поможет вам расширить ваш лексикон.

συν    плюс, прибавить

συν    Мου ήταν αδύνατο να περιποιηθώ ταυτόχρονα τους δικούς μου καλεσμένους συν αυτούς τους αδελφού μου. Мне было не под силу обслуживать одновременно и моих гостей плюс и (гостей) моего брата.

θα σου στοιχίσει 100 ευρώ συν τις κρατήσεις. Это тебе обойдется в 100 евро плюс издержки.

συν Αθηνά και χείρα κίνει  ≈ на бога надейся, а сам не плошай  Μην περιμένεις να σου προτείνουν δουλειά – συν Αθηνά και χείρα κίνει – ψάξε και συ. Не жди, чтобы тебе предложили работу – на бога надейся, а сам не плошай - поищи и ты.  

συν τοις άλλοις  = εκτός από τα άλλα = επιπλέον помимо всего прочего Δεν τα έκανα επειδή έπρεπε να πάω στο Υπουργείο ως τις 10 το πρωί, να πληρώσω τους λογαριασμούς  και συν τοις άλλοις είχα και το παιδί μαζί μου. Я не сделала (что-то) потому, что надо было пойти до 10 утра в министерство, оплатить счета, и кроме того, у меня был с собой и ребенок.

συν γυναιξί και τέκνοις – όλοι μαζί . Πήγαμε στη γιορτή του Κώστα, και μπαίνουν ο Νίκος συν γυναιξί και τέκνοις – μου κάνει εντύπωση· όπου πάνε – πάνε όλοι μαζί. Ходили на именины к Косте, и входят Нико плюс жена и дети.

συν θεώ – πρώτα ο Θεός . Συν Θεώ ελπίζω όλα να πάνε καλά. Пусть благословит бог, надеюсь, что все будет хорошо.

συν τω νόμω согласно закона   όλα έγιναν συν τω νόμω все сделалось согласно закону

συν τω χρόνω со временем  συν τω χρόνω όλα θα αλλάξουν со временем все изменится

τα συν και τα πλην = τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα, οι θετικές και οι αρνητικές πλευρές, τα υπέρ και τα κατά, τα καλά και τα κακά

…………………………….

το άλγος = ο πόνος   БОЛЬ

σωματικός και ψυχικός πόνος  телесная и психическая боль

αλγώ    болеть            

αναλγησία = αναισθησία          бесчувственность

Δείχνει αναλγησία μπροστά στην ανθρώπινη δυστυχία. Он бесчувственен перед человеческой бедой.

αναλγητικός = παυσίπονος       болеутоляющий

Ο ασθενής είχε δυνατούς πόνους, αλλά η αναλγητική ένεση τον ανακούφισε. Больной имел сильные боли, но болеутоляющий укол его успокоил.

το αναλγητικό = παυσίπονο анальгетик

ανάλγητος = αναίσθητος, απάνθρωπος, ασυγκίνητος бесчувственный, бесчеловечный

……………………….

ο εαυτός μου/σου/του/της           себя, самое себя            

Ο καλύτερος φίλος σου είναι ο εαυτός σου.               Твой лучший друг – ты сам.

Ο πρώτος εχθρός σου είναι ο εαυτός σου – твой первый враг – ты сам.

Δεν σέβεται τον εαυτό του    не уважает самого себя

Αντί να σχολιάζει τους άλλους, δεν κοιτάζει καλύτερα τον εαυτό της. Чем обсуждать других посмотрела бы лучше на себя.

έχει μεγάλη ιδέα για τον εαυτό του                 Он о себе большого мнения.

είμαι ο εαυτός μου – δεν μιμούμαι κανέναν.              Я такой, какой есть – я не подражаю никому.

δεν μπορεί να θεωρηθεί σπουδαίος  ηθοποιός – παίζει πάντα τον εαυτό του. Его нельзя считать великим актером, он играет всегда самого себя.

με την επιμονή σου δεν κερδίζεις τίποτε – τον εαυτό σου μόνο βλάπτεις.    Своим упорством ты ничего не выиграешь – только себе вредишь.

στον συγκεκριμένο αγώνα ήταν μακριά από τον καλό του εαυτό και απογοήτευσε τους οπαδούς του.                    В этом конкретном матче он был далеко от самого себя (не в лучшей своей форме) и разочаровал болельщиков.

Δίνω/δείχνω τον καλύτερό μου εαυτό   Показал себя с самой хорошей стороны, показал все, что мог сделать.

Όλοι οι συντελεστές της εκδήλωσης έδωσαν τον καλύτερό τους εαυτό. Все ответственные/факторы выступления показали себя с наилучшей стороны/постарались на совесть.

ξεπερνώ τον εαυτό μου           превзойти себя

Αυτή τη φορά ξεπέρασε τον εαυτό του!         На этот раз он превзошел себя!

Пословицы и поговорки

Греческий язык богат пословицами и поговорками. Причем в сегодняшней речи эти пословицы и поговорки в основном употребляются в своем первозданном виде. Многие из них переведены слово в слово на русский язык, другие имеют свой русский аналог. В любом случае – пословицы и поговорки – это народная мудрость, сохраненная в веках и переданная последующим поколениям.

Aфоризмы

Афоризмы – это слова, мысли, высказывания выдающихся людей: философов, мудрецов, ученых. Эти сокровища сохранил греческий язык в основном в таком виде, как их когда-то говорили Гомер, Аристотель, Сократ и многие другие.